თვალებს ვხუჭავ და ვცდილობ ბავშვობის მოგონებები გავიხსენო, თუმცა რატომღაც ბევრი არაფერი მახსოვს. მხოლოდ რაღაც ფრაგმენტები, ნაწილ-ნაწილ, ეპიზოდებად დაჭრილი კადრები. ამბები, რომლებიც სადღაც იწყება და მერე წყდება, ან მხოლოდ დასასრული, ამბავის […]
ქუჩაში რომ მიდიოდე შენთვის და უცებ საკუთარ თავს შეხვდე- ერთი წინადადებით ასე შეიძლება აღწერო მაია ცირამუას ,,მშვიდობით, ძია გერშვინ!”, რომელიც გამომცემლობა ,,წიგნები ბათუმში” გამოსცა ,,საკუთარი ოთახის” სერიით. სულ 103 გვერდია, […]
ერთი ცნობილი მუსიკოსის ინტერვიუს ვუსმენდი. ჟურნალისტმა ძალიან ბანალური შეკითხვა დაუსვა- ცხოვრებაში რას ნანობთო? ასეთ ბანალურ კითხვაზე პასუხიც როგორც წესი ბანალურია და უმრავლესობა ამბობს, რომ არაფერს ნანობს. მაგრამ სრულიად მოულოდნელად მან […]
,,როდესაც გწერ, მაკონდოში წვიმს ვგულისხმობ მარტოობას. არა ასწლოვანს, როგორც იმ ტკბილ-მწარე ზღაპარშია ან ათასწლოვანს, არამედ წამიერს, რადგან ასეთ მარტოობას როდესაც შენც კი საკუთარ თავს გარეთ ხარ არ აქვს არც სიგრძე, […]
სტრასბურგში ვიყავით, ბავშვობის მეგობარმა ჩამომაკითხა, საღამოს კარგი დრო გავატარეთ, გემრიელი ვახშამი მივირთვით, ცხოვრებაში პირველად ერთი ჭიქა წითელი ღვინო დავლიე, ბევრი ვიცინეთ, ფეხით დავბრუნდით სასტუმროში, გზაში ვიხსენებდით ძველ ამბებს, სასტუმროში მივედით, […]
ვინც მიცნობს რეალურ ცხოვრებაში და სალომეას ბლოგს კითხულობს, ხშირად მეკითხებიან ტკივილზე, სევდაზე და განცდებზე რატომ წერ, შენს ნამდვილ ცხოვრებას და ბლოგს ერთმანეთთან ვერ ვაკავშირებთო. ბოლოს სტრასბურგში ერთ ძალიან კარგ ბიჭთან […]
,,და თუ შენ, ღმერთო, არ მოგვიტევე, ვინღა დარჩება ქვეყნად უბიწო“ ზაფხულია. სანგარში ტანმომცრო ლეიტენანტი გეზელერი რაიმუნდს უეჭველ სიკვდილზე აგზავნის. ბრძანებაა და უნდა შესრულდეს. ,,რეჟიმის მტერი” რაიმუნდ ბახი ომში იღუპება, რჩება […]
